„Mali muzykanci” – nauka gry na dzwonkach.

Program wspierający zainteresowania i zdolności muzyczne

Muzyka jest naturalnym sposobem wyrażania uczuć i emocji. Słuchanie jej kształci wrażliwość, a umiejętność gry na instrumencie wzbogaca możliwości dzielenia się tym, co trudno ująć w słowa. Wystarczy popatrzeć na dzieci bawiące się przy muzyce,  by zrozumieć, że odnajdują w niej doskonały język opisywania świata i siebie. Znaczeniu muzyki dla rozwoju intelektualnego, psychologicznego społecznego poświęcono wiele badań. Wnioski z tych prac świadczą o niebagatelnym wpływie sztuki muzycznej na rozwój człowieka w wielu sferach. Potwierdzają to pedagodzy, psycholodzy zajmujący się muzykoterapią, pracujący z dziećmi dyslektycznymi oraz nauczyciele osób niepełnosprawnych. Dobroczynne działanie muzyki na rozwój emocjonalny znane jest od dawna i znalazło swoje odbicie w powiedzeniu: muzyka łagodzi obyczaje. Istotnie, wychowanie przez muzykę sprzyja kształtowaniu właściwych relacji społecznych i postaw moralnych, uczy współdziałania. Wspólne wykonywanie muzyki wymaga od dzieci koncentracji i zespołowego dążenia do osiągnięcia zamierzonego efektu, a także uczy odpowiedzialności za działanie własne (jednostki) i grupowe.

Wychodząc naprzeciw tym spostrzeżeniom postanowiłam zorganizować w przedszkolu dodatkowe zajęcia muzyczne, których głównym celem było:

• Nabywanie umiejętności gry na instrumencie muzycznym (dzwonki);
• Rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień dzieci.

Zajęcia przeznaczone były dla dzieci w wieku 6 lat. Nauczycielki po wstępnej obserwacji biorąc pod uwagę słuch muzyczny, poczucie rytmu oraz pamięć muzyczną wytypowały dzieci przejawiające predyspozycje do nauki gry na dzwonkach. Zajęcia odbywały się dwa razy w tygodniu w grupach 5-osobowych. Dzieci uczyły się grać na kolorowych dzwonkach chromatycznych 25-tonowych. To bardzo dobry instrument dla dzieci, które dopiero zaczynają swoją przygodę muzyczną. Płytki oprócz wygrawerowanych nazw są kolorowe, co ułatwia naukę gry na tym instrumencie. Podczas opracowywania piosenek z repertuaru dziecięcego najczęściej wprowadzałam „kolorowe nutki”, które odpowiadały kolorom płytek na dzwonkach. W późniejszym czasie wprowadziłam „kod literowy” – gdzie dzieci odczytywały zapis nutowy za pomocą nazewnictwa literowego. W trakcie zajęć dzieci poznały i opracowały dźwiękowo m.in. następujące piosenki:

• Kolędy (Lulajże Jezuniu, Jezus Malusieńki),
• Trzy kurki,
• Ta Dorotka,
• Krasnoludki,
• Wlazł kotek,
• Nad pięknym modrym Dunajem.

 

    

 

 

 

 

 

Potrafiły je zagrać najpierw indywidualnie, a potem zbiorowo z towarzyszeniem akompaniamentu muzycznego. Największą radością dla mnie była chęć muzykowania oraz radość dzieci cieszących się z efektów swojej pracy oraz ich rodziców.   Niektórzy z nich – widząc zaangażowanie i pasję do gry swoich dzieci – zakupili im instrumenty do gry w domu, co nie ukrywam, w dużym stopniu podniosło poziom pracy na zajęciach. Dzieci wystąpiły publicznie – podczas Festynu Rodzinnego, jak również ich występy były nagrywane i udostępniane Rodzicom z okazji róznych uroczystości przedszkolnych. Cieszę się, że mogły zaprezentować cały opracowany repertuar przed tak dużą publicznością: kolegami, rodzicami, dziadkami i innymi zaprzyjaźnionymi osobami. W następnych latach nadal zamierzam kontynuować pracę w zespole „Małych Muzykantów”. Chciałabym w ten sposób wprowadzać przedszkolaków w sposób łatwy  i przyjemny w świat nut i muzyki, a także poprzez „mini koncerty”  w różnych instytucjach promować przedszkole w środowisku lokalnym.

Opracowała i wdrożyła program: Ewa Popowska

 

    „Pędzlem malowane” – zajęcia plastyczne u Uszatka.

Program rozwijający zainteresowania i zdolności plastyczne dzieci.

Zajęcia plastyczne realizowane w naszym przedszkolu są  wyrazem zainteresowania i troski o dziecko oraz o rozwój jego zdolności. Jednym z wielu zadań przedszkola jest stymulowanie wszelkich zdolności dziecka, dzięki czemu kształtuje ono swoją osobowość i zwiększa szansę powodzenia w przedszkolu, szkole i w życiu.

Twórczość plastyczna jest jedną z ważniejszych form działalności dziecka w wieku przedszkolnym. Poprzez rysunek i inne prace plastyczne poznajemy naszego wychowanka: jego emocje, rozwój intelektualny, zainteresowania. Chcąc zapewnić swoim wychowankom jak najlepsze warunki do rozwoju ich przyszłej aktywności twórczej należy wyznaczyć  cele zajęć plastycznych i starać się osiągnąć  je poprzez stosowanie technik adekwatnych do wieku dzieci, ich zainteresowań, jak również umiejętności.

Zajęcia plastyczne odbywają się raz w tygodniu przez 60 minut. Udział w zajęciach jest dobrowolny .

Zajęcia powinny być realizowane z małą grupą dzieci (do 10 osób), dzięki czemu nauczyciel skutecznie może zaobserwować z jaką techniką plastyczną dzieci mają trudności, które rodzaje działalności są dla nich atrakcyjne, oraz które umiejętności trzeba u nich doskonalić.

  

 

CELE ZAJĘĆ PLASTYCZNYCH:

CEL OGÓLNY:

Rozwijanie uzdolnień i zainteresowań artystycznych dzieci oraz ich wrodzonych możliwości twórczych w toku różnorodnych działań plastycznych.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

Dziecko:

1.umie dostrzegać walory estetyczne przedmiotów, zjawisk w przyrodzie, różnorodność barw i form;

2.posługuje się plamą, linią, szeroką paletą barw, poznaje i nazywa odcienie kolorów;

3.potrafi ukazać za pomocą działań plastycznych swoje spostrzeżenia i przeżycia o otaczającym świecie;

4.zna różnorodne techniki plastyczne oraz posługuje się nimi w praktyce;

5.sprawnie posługuje się narzędziami i wykorzystuje różnorodne materiały;

6.uczy się pracy w zespole.

TECHNIKI PLASTYCZNE:

1. Rysowanie węglem.

Do rysowania węglem najlepsze są papiery o powierzchniach nieco szorstkich (pakowe, szare lub białe), można też rysować na gazecie. Przy rysowaniu można uzyskać kreski o różnych walorach od jasnej do czarnej.. Utrwalamy lakierem do włosów, mlekiem lub fiksatywą sporządzoną z ubitego kurzego białka rozcieńczonego wodą.

2. Rysowanie święcą.

Do rysowania świecą najlepiej nadają się świece kolorowe. Są lepsze bo rysunek jest bardziej widoczny na białym papierze. Na czarnym papierze  można malować świecą białą. Całość malujemy farbą akwarelową dobrze rozpuszczoną w wodzie. Najlepiej nadają się do tego farby ciemne.

3. Malowanie na sucho kredkami świecowymi.

Można malować nawet połamanymi kredkami. Uzyskujemy w ten sposób duże płaszczyzny, szerokie linie i plamy układając kredkę w różny sposób. Można też różnicować barwy przez nakładanie jednej warstwy kredki na drugą – otrzymamy kolory pochodne.

4. Malowanie akwarelą.

Farby można mieszać. Akwarelą trzeba malować szybko, lekko, pędzel musi być obficie namaczany w farbie z wodą. Nazwa techniki (aqua po łacinie znaczy woda) wskazuje, że woda jest jednym z głównych jej składników. Charakterystyczne dla farby akwarelowej są białe prześwity, dlatego nie należy nią pokrywać całego arkusza papieru. Jest to trudna technika, ale można ją już stosować w przedszkolu. Świetnie nadaje się do zabaw kolorami, ćwiczeń w poznawaniu barw pochodnych (np. w zabawie w malowanie tęczy), do łączenia z innymi technikami np. z rysowaniem świecą, jako tło do prac plastycznych.

5. Malowanie „mokre w mokrym”.

Arkusz papieru zwilżamy gąbką lub szerokim pędzlem, malujemy na nim kolorowe plamy akwarelą. Plamom nadajemy ogólny kształt tego, co mamy zamiar wyrazić w naszej pracy. Po całkowitym wyschnięciu rysujemy piórkiem i czarnym tuszem (piórko można zrobić z drewna lub użyć dostępnych obecnie w handlu cienkopisów) na każdej z nich zarysy i charakterystyczne wybrane szczegóły.

6. Malowanie farbami kryjącymi.

Do farb kryjących zalicz się: tempery, plakatówki. Farby można rozcieńczać wodą. Malujemy za pomocą szczecinowych pędzli płaskich. Małe dzieci mogą malować palcami lub całą ręką.

7. Malowanie gąbką.

Rysujemy wzór i wycinamy go nożyczkami. Szablon nacieramy świecą, aby nie nasiąkał wodą. Wycięty szablon przypinamy spinaczem aby się nie przesuwał. Kawałkiem gąbki namaczanej w farbie lekko uderzamy w papier widoczny w okienkach szablonu. Można użyć jednego koloru lub kilku. Trzeba tylko przygotować kilka kawałków gąbki dla każdego koloru osobno. Za każdym razem szablon czyścimy czystą wilgotną ściereczką aby nie brudził papieru.

8. Malowanie na podkładzie z kaszy.

Na papierze rysunkowym malujemy klejem zarysowaną powierzchnię kompozycji, posypujemy kaszą. Po wyschnięciu malujemy plakatówką.

9. Wydzieranka kolorowa.

Formy wydarte z kolorowego papieru mają białe brzegi, nie należy ich zaklejać, są dodatkowym efektem. Będzie ciekawiej jeżeli tło będzie ciemne. Wydzieranka to jedna z najbardziej wartościowych technik do stosowania z małymi dziećmi. Wyrabiają sobie one zręczność palców, łatwo mogą wymieniać kolory i uzyskać szybki efekt swojej pracy.

10. Wydzieranka z gazety.

Można użyć gazet kolorowych z ilustracjami, uzyskać różne walory. Można również zapełnić wydzieranką cały karton (wybieramy karton zadrukowany czcionką). Posłuży jako tło do kolorowej wydzieranki lub wycinanki.

11. Wycinanka z papieru.

Kształty wycina się nożyczkami. Technikę tę można zastosować w zadaniach o charakterze dekoracyjnym i w komponowaniu zaproszeń.

12. Witraże papierowe.

Polegają na wycięciu pewnych elementów rysunku i podklejeniu tych miejsc kolorową gładką bibułą. Jest to technika trudna. Wymaga dokładności i cierpliwości.

13. Wycinanka ze szmatek.

Wycinamy całe kształty lub poszczególne części i naklejamy na karton. Można używać szmatek o różnych barwach, gatunkach i fakturach.

14. Collage – to kompozycja z użyciem różnych materiałów naklejanych na podłoże. Możemy ją łączyć z rysunkiem lub farbą. Materiały do wykorzystania: ścinki tekstylne, włóczka, papier falisty i kolorowy, materiał przyrodniczy, gazety itp.
15. Collage ze strużyn kredek – układanie dowolnej kompozycji ze strużyn, przyklejanie za pomocą kleju vikolu. Dobrze wyglądają motywy roślinne – kwiaty i korony drzew. Łączymy z elementami z papieru kolorowego lub wiórkami drewnianymi albo trocinami.
16. Kompozycje z małych kawałków materiału.

Wycinamy drobne kwadraciki i prostokąty, układamy na przygotowanym zarysie rysunku – jeden kawałek przy drugim.

17. Wyklejanka z kulek bibuły.

Na przygotowanym wzorze naklejamy kulki jedna obok drugiej.

18. Origami (sztuka składania papieru).

Do tej techniki wykorzystujemy koła, trójkąty, kwadraty z kolorowego papieru. Odpowiednio złożone przyklejamy do podłoża.

Opracowała i wdrożyła program: Mirosława Błaszczyk
Kontynuacja programu: Marta Wieczorek

 

„Roztańczone przedszkolaki” – kółko taneczne

Taniec zaliczany jest do jednej z najstarszych form sztuki i kulturowej działalności człowieka. Zawsze był i jest nadal jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, formą fizycznego i duchowego odreagowania oraz okazją do zabawy i terapii.

Wykorzystanie tańca w pracy z dziećmi daje duże możliwości w kierowaniu rozwojem ich osobowości i sprawności psychofizycznej. Różnorodność form tanecznych umożliwia wprowadzenie tańca do pracy z wszystkimi grupami wiekowymi i sprawnościowymi na każdym etapie kształcenia.

Taniec kształtuje precyzję ruchów doskonali ich koordynację i orientację przestrzenną. Ruchom dziecka dodaje lekkości, sprężystości, płynności, poprawia jego gibkość i skoczność. Pozytywnym zmianom ulega postawa ciała, gdyż estetyka i elegancja ruchów wymagana w tańcu narzuca postawę  „prostych pleców”, ściągnięcia łopatek i podniesienia głowy. Także, nie bez znaczenia jest pozytywny wpływ tańca na pamięć dziecka, szczególnie na pamięć ruchową, którą kształtujemy poprzez powtarzanie sekwencji kroków i figur tanecznych.

Ogromne korzyści, jakie płyną z uczestnictwa w tańcu, skłoniły mnie do opracowania programu edukacji tanecznej „Roztańczone przedszkolaki” i prowadzenie kółka tanecznego.  Zajęcia kółka tanecznego, odbywają się raz w tygodniu, po 45 min., w każdy poniedziałek. Dzieci poznały oraz opanowały następujące tańce: Wróblanka, Polonez, Walc, Walc kwiatów- taniec z szarfami. Natomiast: Chodzony, Szot, Przodki, Polka to tańce do nauki w drugim półroczu.

Dzieci bardzo chętnie biorą udział w zajęciach i z radością prezentują swoje umiejętności podczas uroczystości przedszkolnych.

 Kółko taneczne „Roztańczone przedszkolaki”
prowadzi Małgorzata Winiarska

 

 

 

 

 

 

„Roztańczone stópki” – zajęcia taneczne

Program wspierający zainteresowania i zdolności taneczne.

Dziecko od najwcześniejszych lat odczuwa potrzebę ruchu. Muzyka dodaje specjalnego wyrazu ruchom dziecka. Poruszając się zgodnie z nakazami muzyki dziecko odczuwa ją bardziej aktywnie, łatwiej rozumie jej charakter. Taniec jest jednym ze sposobów przeżywania i przekazywania emocji, sposobem na dobrą zabawę i odprężeniem.

Zajęcia taneczne stanowią istotną część kształcenia i wychowania ogólnego, mają wpływ na realizację zasadniczego zadania przedszkola w zakresie edukacji ruchowej, tj. dążenia do pełnego i wszechstronnego rozwoju dziecka.  Zajęcia taneczne stwarzają dzieciom możliwość odpoczynku psychicznego, regenerację sił psychicznych i fizycznych, rozwijanie postaw wychowawczych, umiejętność radzenia sobie  z emocjami, pozwalają rozładować agresję.

Dzięki pracy zespołowej rozwija się indywidualne zdolności każdego dziecka. Konieczność zapamiętania wszystkich zmian zachodzących w układach tanecznych zmusza do uwagi, szybkiej orientacji, decyzji, uczy przestrzegać ładu i porządku, wyrabia pozytywne cechy charakteru, kształci wrażliwość estetyczną.

 Taniec sprzyja podnoszeniu sprawności fizycznej, kształtuje estetykę i harmonię ruchów, piękną sylwetkę i poczucie rytmu. Różnorodność dobieranych utworów ułatwia nawiązanie kontaktu zarówno z dzieckiem zahamowanym jak i nadpobudliwym.

Założenia programu:

1. Program dostosowany jest do poziomu, możliwości rozwojowych, percepcyjnych dziecka 5,6-letniego.
2. Realizacja programu odbywa się raz w tygodniu 45 minut.
3. Dzieci będą poznawać podstawowe kroki tańca nowoczesnego, będą to również ćwiczenia poprawiające gibkość ciała, wytrzymałość i ogólną kondycję ruchową.
4. Program został opracowany z uwzględnieniem zainteresowań i uzdolnień dzieci.

Cele zajęć  tanecznych:

Cel ogólny:

Rozwijanie zainteresowań i uzdolnień tanecznych.

Cele szczegółowe:

Dziecko:

1. poznaje układy taneczne i potrafi je realizować
2. potrafi improwizować ruch do danej muzyki
3. rozwija swoje zainteresowania
4. kształci umiejętność poczucia rytmu i swobody ruchu
5. potrafi efektywnie współdziałać w grupie
6. odtwarza kroki i figury, które składają się na wybrany taniec
7. wyrabia pewność siebie, akceptację siebie samego
8. uczy się harmonijnego współżycia w grupie, podporządkowania się umownym przepisom
9. radzi sobie z tremą związaną z występami na scenie i przed publicznością
10. aktywnie uczestniczy w życiu przedszkola i środowiska lokalnego w trakcie występów artystycznych

Przykłady tańców, które przedszkolaki dotychczas poznały:

1. Taniec Zygzak – Rozwiń skrzydła Wingee
2. „Laleczka z saskiej porcelany”
3. Taniec dla Mikołaja – „O dobrym Świętym (Mikołaju)”
4. „Toka, Toka” – Fly Projekt
5. „Czekolada”
6. „ Lallipop” – Perlice
7. Taniec „Spoko, loko”
8. Taniec współczesny do piosenki „Sofia”
9. Układ choreograficzny ze wstążkami do piosenki „ Mario, czy ty wiesz?”

Dzieci bardzo chętnie biorą udział w zajęciach, są radosne i pełne zapału do tańca.  Przygotowane przeze mnie układy dostosowane są do możliwości i umiejętności dzieci. Ćwiczenia wykonywane są w różnym tempie i z różną szybkością. Podczas planowania pracy sięgam do różnych źródeł. Poszerzam repertuar układów, które są coraz bardziej złożone. Duży nacisk kładę na integrację grupy, uśmiech, radość, budowanie wiary we własne siły.

Dzieci lubią popisywać się przed innymi, toteż nauczony taniec chętnie chcą zaprezentować przed  rówieśnikami z grupy.  Zabawa ich sięga zenitu, gdy mają możliwość zatańczyć „na scenie”, przebrać się w kostiumy taneczne, chociaż na chwilę stać się „prawdziwym tancerzem”.

Ze względu na obecne obostrzenia występy dzieci z kółka tanecznego odbyły się w formie on-line. Rodzice mieli możliwość obejrzenia występów na stronie przedszkola.

 

 

 

 

 

Prowadzone zajęcia i zabawy wpłynęły na dobre samopoczucie dzieci oraz moje. Jako prowadząca czerpię ogromną radość i satysfakcję patrząc na efekty i osiągnięcia dzieci.

Opracowała i wdrożyła program: Katarzyna Lange